Kadın

Kimse vazgeçilmez değildir. Bir kadın için olasılıklar, tahminler, kararsızlıklar bitmişse her şey kafasında netleşmişse kralı gelse yolundan döndüremez. Herkes diyemeyeceğimm ama bazı kadınlar nettir. Netlik sever. Net değilsen net olan tek şey sana yolun göründüğüdür. Ister 10 yıllık olsun ister bir günlük. Zamanın önemi yoktur. Önemli olan yalnızca güvendir. Güven üzerine kurulmuyorsa bir aşk, bir dostluk, bir yapı yok abi yapamamışsındır tek bir çatı. Çürüktür temeli bozuktur katı.
Ben insanlara hep güvenmeyi tercih ettim. Hepinize. Ama hep yarı yolda kaldım. Alice Harikalar Diyarında'ymış da yol tarif edecek bir tavşan bir kedi bir kaplumbağa arayıp duruyormuş gibi. Cevap da hep bilindik...nereye gideceğini bilmiyorsan, hangi yoldan gittiğinin hiçbir önemi yoktur... muydu neydi?  Yol uzun, yol çetin, yol meşakatli... şimdi edebiyat konuşturmaya gerek yok. Yol bitmez. Yol içinde birikir der bir yazar. Ama gitmezsen... Bazen de gidemez insan. Gerekli koşullar oluşmadan. Yoksa gitmek kolay değil midir, gurbeti yaşayana!
Bazen kendimi her şeyin sorumlusu, suçlusu hissediyorum. Kafka gibi. Ilyas'ın kente gelmesi yüzünden uğursuz kabul edildiği gibi. Asurlular savaş için kapımımıza dayanmış gibi. Celladım yeşil gözlü esmer bir Lübnan prensesiymiş gibi... Yakub'un oğlunu çok sevmesi yüzünden dışlanıp kuyuya atılan Yusuf'u gibi... ne bileyim işte kurban diye benim boynuma dayamışlar gibi bıçağı. Koçu koyunu geçtim hep keçi derler bana. Suçumu bilmiyorum. Ama herkes onlara kalsa masumdur değil mi!
Ben bırak bu Kırşehir'i, İç Anadolu'yu, Türkiye'yi, Anadoluyu, yok olsam nereye gideyim? Bozkırda yolumu bulur muyum? Çöl bilmem bedevi değilim. Deveden anlamam. Yolumu bilmem. Ben bilmem!
At desen murat derler. Fal mı bakıyoruz anasını satıyım. Kanat takınırım desem kuş gibi değil de kurt gibi öfkem ile gök yüzünü arşınlayamam ama dağları, ovaları, geçitleri düzü, tepesi ile bazen koşar bazen yürür geçerim. Nal sesleri duyulmaz gidişimde. Ben yılkı atıyım. Özgürce dolaşırım bir uçtan bir uca diyarı. Bir şaman edasıyla davulum tokmağım kargışlar düzerim sonsuzluğa. Ruhumda Kurtluğum, yılkılığım ile bir Kartal tepesinde özgürce süzülürüm. Yer imlerim bir ardıç ağacı gövdesini. Bir kuşak çözerim uzunca saçlarımdan. Takarım bir dalına. Ben de buradayım derim. Bir sevda uğruna.
Kadın derler. Kadın yücedir. Gönlü yücedir. Bir evladı taşır dokuz ay on gün karnında. Canında. Fevkalade bir sabır ve şevkat bağrında. Babaya düşense bir ömür omzunda. Evlat yüce ise taşır o da ömrünce sırtında. Ama hep dışında. Söküp atar atsa. Çekip gider gitse. Kadınlar o yüzden sevdi mi candan sever. Sildi mi tam siler. Anne şefkati ile sarar ama suistimal edersen, fırtına çıksa, sel bassa, kıyamet kopsa,  Allahına kadar der. Deli cesareti, kadın asaleti ile saçlarının örgüsünde boğar seni. Gözyaşı çağlayan olsa bir kirpiğine kurban eder seni. Herkes haddini bilsin yeter ki...
Dövdüğünüz, kırdığınız, ezdiğiniz, boğduğunuz, öldürdüğünüz kadınların hepsi zamanı gelir ödetir hesabı misli. Sanmayın dünya büyük, kimi söyler küçük. Dar ederiz de kim büyük nerede küçük aklınız şaşar iflağınız kesilir bir anlık zevkinizin kurbanı, gençliğinizin esiri oluverirsiniz. O yüzden net ve kesin olacaksınız. Arasında boğmayı zevk biliriz sizi. Şerefi bana katli size vacip olur icabında. Tüm güçlü kadınlara esenlikler olsun. Yıldızınız bol, ayınız parlak geceniz aydınlık olsun.

28.11.20/00:48|fk