Necip Fazıl Kısakürek

"Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber... Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?"

Yine mi şiir diyeceksiniz. Ben yetimim. Yetimi severim. Bugün bir rüya gördüm. Dedemin bağındayım. Bilmediğim bir şeyden kaçıyorum. Derken üç erkek çocuğu 9-10 yaşlarda. Kim, neci bilmiyorum? Ama çocuklardan birinin bir kimsesi ölmüş aralarında konuşuyorlar. Birbirlerine teselli veriyorlar. Ben durur muyum? Saklandığım yerden çıkıp çocuklara kulak misafiri olduğumu ve üzülmemeleri gerktiğini benim de babamın olmadığını söylüyorum. Onlar beni tepkisiz dinliyor. Derken daha ikna edici olmak için Necip Fazıl'ın bu meşhur şiirinin ilk iki dizesini okuyorum inançla. Ve açıklama gereksinimi duyuyorum. Bu yaşlarda belki de bilmiyorlardır bu şiirin anlamını deyip.  Kendimce, çocuklar bu alem yani bu dünya Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav.) Hatrına onun yüzü suyu hürmetine yaratıldı. O bile öldü. Biz ki dünyada bir toz bir zerre dahi etmezken bu acı niye? Diyorum. Anladılar mı beni pek rüyada kalacak kadar zamanım olmadı bilmiyorum. Ama kendi kendime üzüldüğüm şeylere rüyam aracılığıyla cevap veriyorum. Bilmeyenlerinize okuyun diye...⬇️

Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber...
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü Peygamber?Öleceğiz müjdeler olsun, müjdeler olsun!
Ölümü de öldüren Rabbe secdeler olsun!

Kapı kapı, yolun son kapısı ölümse;
Her kapıda ağlayıp o kapıda gülümse!
O demde ki, perdeler kalkar, perdeler iner,
Azrail’e hoş geldin, diyebilmek de hüner...

O dem çocuklar gibi sevinçten zıplar mısın?
Toprağın altındaki saklambaçta var mısın?
Ölüm ölene bayram, bayrama sevinmek var;
Oh ne güzel, bayramda tahta ata binmek var!

Ufka bakarlar; ölüm uzakta mı uzakta...
Ve tabut bekler, suya inmek için kızakta...
Sultan olmak dilersen, tacı, sorgucu, unut!
Zafer araban senin, gıcırtılı bir tabut!

N.Fazıl Kısakürek