bayram 🍬

Bir ayın daha sonu, günler ne kadar da çabuk akıp gidiyor. Ben insan büyüdükçe anne babasını daha iyi anlar ama yollarını ayırdığı için çok da yokluklarını aramaz sanırdım. Yarın bayram ailemden uzakta çok bayram gördüm  o yüzden de ben hep eski bayramlarımızın özlemini çektim. Bazen babamla uzun zaman konuşmazdım. Bayram olduğunda sabah namazından babam abilerimle dönerler beni kahvaltıya çağırırlardı. Babamda küs olsam da o sabah elini uzatırdı ben elini öperdim o da yanaklarımdan öperdi. Cebinden çıkardığı para ile hepimize harçlığımızı verirdi. Ben bilirdim o sabah küslükler ortadan kalkardı. Sonra annemle bayramlaşırdık. Annemize ne küstük ne küs kaldık. Allah onun da yokluğunu göstermesin. Bayram sabahı küsler barışırdı ama o sofrada bir kavga bir kıyamet bir acele hep olurdu. Onun da tadı öyle çıkardı. Sonra hazırlanır yakın akrabaları ziyarete giderdik. Şekerlerimi harçlıklarımı her yaşta topladım. Ben iyi bayramlar gördüm. Ben kaç bayram oldu en son, on bayram oldu bereber bayram geçirmeyeli ailemle. Babasız tatsız geçerdi. Ama annem var diye yine beraberdik. Hani insanlar bazı anların kıymetini bilmiyor ya, ne üzülüyorum anlatamam. Insan her anının kıymetini elbette bilmeli ama aile ne kadar kötü olursa ne kadar uzakta olursa olsun. Uzaktaki köy kadar değerli insanı ait hissettiriyor bir yerlere bir şeylere.. Gizli olmayı başaramasak da mutlu olmayı başarabiliyoruz çoğu zaman. Buradaki son yılım. Öyle hissediyorum. Hayat insanların önüne çok farklı durumlar çıkarabiliyor. Seçenekli bir hayatı diliyorum. Sınavda sevmem ama hayatta iyi hissettirebiliyor. Hep güzel seçenekleriniz olsun dört doğru seçenekten beşincisi çıkarılsın. Güzel günleri de görelim.
Neyse uzun ettim yine, cümleten güzel bayramlar diliyorum çoktan seçmeli hayatımızda hepimize. Esen kalın bayramı bayram gibi yaşayın.

30.03.25/00:16|fk

ya ermiş ya derviş📿

İçimden gelmeyen bir hayatı burnumdan gele gele yaşıyorum çoğu zaman. Gelenin gideni arattığı da oluyor. Yorgun ve isteksiz olduğum gerçeği ile yüzleşmek yerine umuda sarılmayı tercih ediyorum. Umut da olmasa gömsünler bizi üstümüze de serpsinler toprağımızı. O toprak yüzü görmeyesiceler. Birilerinden bir şey beklediğimiz de yok hani. Onlar kendilerini yüce makam zannediyor. Ibadetleri göstermelik, sözleri bol keseden.. Bir şey kesin ki o da insan kendinde ne yoksa en çok onu zikrediyor. En çok onu yaşıyor_muş gibi yapıyor. Ve şu bir gerçek ki benim de umudum yok. Yusuf'u kaybeden Yakup gibi gönlüm, var olduğunu yaşadığını biliyor ama gözüm görmediğinden gönlüm bu derde katlanamıyor. Yakup'un Kenan'ı Yusuf diye inletip gözlerinden olduğu gibi ben de ömrümü umutsuzluğa meze ediyorum. Umut da birgün gelir gözüme, tüm sorularım hakikatle aydınlığa kavuşur umuyorum. Hep kuyuda kalmak niye.? Kalbimdeki hidayet aklımda olsa, ya ermiş ya derviş olurdum da aklım kuyunun içinde su arıyor. Yine kıssalarla halimi arzetmeye çalışırken anlıyorum ki bir daha "Anlayana sivri sinek saz, anlamayana davul zurna az gelirmiş. " 
Metaforlar, telmihler, kinayeler bir tarafa ayın aydınlattığı gece gibi parlayan yıldızlar yoldaşınız olsun. Güneşim gitti diye kederlenmeye gerek yok bir ay doğar ardından, güneşe bakamazsın parıltısından ama ay sana kaybettiğin umudu getirir halesinden taşarak. Umut yoldaşınız olsun. Kaybettikçe aramayı, buldukça sarılmayı unutmayın. Geceniz güzel umudunuz Divan Edebiyatındaki gibi Bakî olsun. Esen olun!

18.03.25/01:34

(Not: Bize bu günleri yaşamamız için canını feda eden ulu atalarımız Çanakkale'de can verip düşmana yol vermeyen şehitletimizi rahmet ve minnet ile anıyorum. #çanakkalegeçilmez🇹🇷 )

son şubat 🌤🌱

Günlerdir şu Şubat bitmeden bir yazayım dedim. Bugün farkettim ki an itibari ile Mart'tayız.  Durmadım üç saatlik ileriliğin keyfine varararak nasıl olsa Türkiye saatine göre hala Şubat'tayız lan dedim. Bu ay bana hani sabah saatlerinde -15° iken öğleyin 7° dereceye yükselen havayı hatırlatıyor. 28 Şubat'ken bir anda 1 Mart'ı selamlıyoruz yani Bahar'ı. Hep söylerim ölünecek mevsim. Mis gibi tazelik kokan. Ölecekseniz de Bahar'da ölün lan dişinizi sıkın biraz. Bak Şubat'a nasıl da depar atıyor Bahar'a...
Bugün Ramazan'ın 1. Günü imsakiyeler asıldı dolaplara. Sahurluklar hazırlandı. Sahi kaç yıl oldu sahur dahi yapmayalı. Ramazan'ı çok seviyorum. Gerçekten kendimize hükmedebildiğimiz ay oluyor. Temiz kalmaya da niyet ediyoruz. Temizlik hem midemizde hem ruhumuzda başlıyor. Temizlik iyidir iki yıldır Bahar'da yapılıyor olması da bir taşla iki kuş vurma hissi veriyor. Kuş falan da vurduğumuz yok valla. Bizim kuşlar millete şans getirir bizim üstümüze pisliyor. O da güya şanstı. Yalan anasını satayım. Ha cinsi belliyse o şans getirenin besleyelim evde tuvalet alışkanlığı vermeden. Sağımıza solumuza pislesin. Belki öğreniriz nerenin nere olduğunu şansla beraber. Bilmiyoruz bunu da bilmeyeceğiz. Bugün çok yürümüşüm. Bacaklarımdaki o hani yağmur yağacakken hissedilen o sızı var ya ondanımla yorgun argın ama umutlu, umut her zaman var ve daim olsun uyumaya çalışacağım. Temiz bir zihin, kaygılı bir kalp, hissiz bir bakışla kendimi tarafsızca yargılayamıyorum. Bana benim canım kendime, en bi sevdiğim bedendaşıma sevgilerimle. Kendimi bu ara sorgulamadan sevmeye de niyetlenerek
Şubat yazımı sonlandırıyorum. Bu şubat bir daha olmayacak bunu bilmenin sızısı ile zamana şimdilik veda ediyorum. Seni seviyorum. Ey Zaman ve ey Dünya! 
Geceleriniz serin ve güzel olsun. Esenlikler..

01:13| 01.03.25/ fk