Sonralarda...

Bir arkadaşım var, her ne kadar tanımasam da kimdir, necidir bilmesem de... ben kendime "yazarak konuşanlar" derken o "sonralarda" demiş. Sonralar, isim olarak aslında pek güzel bir kelimedir. Kiyin, after, patom, sonra... güzel bir kelime. Hep umut var içinde. Beklenti var. Yarış var. Hatta sevgi var, aşk var. Sonralar kelime olarak ne kadar güzel bir kelime olsa da anlam olarak bi ikircik, bir karmaşa. Umut güzel şey aslında heyecanı seviyorsan. Ama anladığım kadarıyla sakin, duru, hafif ritimli anlamlı şarkılar dinleyen "Bu Adam" bana kalırsa hiç de sevmiyor sonraları. Akasya kokulu sabahları seven adam sonraları arar evet ama sevmez. Sonralar meçhuldür, kayıptır... Sonraya bıraktıysan işini, işin güçleşir. Zorlaşır. Başın ağrır. Dayanamazsın. Sonralar uzaktır. Görünen dağın ırağı olmaz gibi değil. Sonralar görünmeyen dağların, Kaf Dağının arkasıdır bir umut vardır ama olmaz. Yaşanmaz. Ölen geri gelmez. Çıkmamış candan ümit kesilmez ama sonralardan kesilir. Olacak mı olmayacak mı bilinmez. Beklersin gelmez. Yanlış duraktır sonralar. Yanlış adrestir. Kırşehir'de tanışıp Maltepe'de buluşalım diyen iki insandan biri sonralarda Ankara Maltepe'ye diğeri İstanbul Maltepe'ye gider. Sonralar bir Kadıköy değildir. Bir Galata değildir. Sonralar arada kalmışların yeri, durağı, hududu, çapı, çehresi, köyü, yöresidir. Sonralar dünyanın bir ucu, balta girmemiş orman, dipsiz kuyu, tuzsuz denizdir. Bazen deseydin de belki aynı kapıyı açar ama bazen de bir yapılmış eylem vardır. Sonrada yoktur. Sonralar garip, guraba, fakir, fukaradır. Sonralar yalnız değildir ama. Sonralar zengindir. Karun kadar. Mal olarak değil. Ertenmişlikler olarak zengindir. Sonraya bırakılanlar, sonraya bırakanlar kahroldu. Sonra yoktu. Sonralar zayıftı ama kırılmadı. Semirdi. Ama güçten düşmedi. Sonralar sonda kalana kadar sonralarla prangalı ayaklar. Sonralar unutulmuş günler, anılar, hayatlar, sevdalar... sonralar diye de bir yer var amalara sığınır cümlelerde. Bugün olmaz ama yarın diye bağlarlar cümleleri. Sonradır aslı anlayacağın. Değerli arkadaşım. Vereceksen şimdi vereceksin. Gideceksen şimdi gideceksin, seveceksen şimdi seveceksin. Iyi şeyler ertelenmez sonralarda diye. Sonra diyenlerin hepsi çoktan girdi kara yere. 😅 Alper Tunga Öldü mü?' Ye bağladık sonu. 😁 anlaştık mı hocam. Sonra diye bir yer var gitmesek de görmesek de kalmasak da... de geç vesselam. 🤗 umarım cevabım yeterli olmuştur. Esen kalın, sonralarsız günleriniz olsun. Sağlıcakla kalın. #Evdekalın🙋‍♀️

26.03.20/20:55|fk

Olmasa da olur...

Hiç giymediğim kıyafetlerim oldu yıllar var. Kiminin bedeni uymadı. Yokluk gördük çok zaman. Birileri verdi koyduk bir köşeye. Giyilmedi, giyilecek yeri yoktu. Sadece ayna karşısında denendi çok defa. Cesaret edemedik. Hep vardı. Ya çok açık aldık, ya aç gözlülük ettik ucuzmuş aldık dedik. Kullanamayacağımızı bildik. Kaldı öylece sahibinin gönlünün genişlemesini bekleyerek. Ayakkabı belki olur diye bir buçuk numara küçük... denedik yine, sadece evde. Varlık işte. Yokken ayrı acı varken ayrı zevk. Allah'tan gönlüm geniş. Yüzde 95'ini verdim. Ihtiyacı olan herkese verdim. Ne yalan söyleyim olmayana da verdim olana da. Kanââtkar olamadım. Yetinmeyi bilemedim. Bir gün özendiysem iki parça kıyafeti olanlara iki gün dolabın başında kıyafet seçtim. Olmasa da olur diyemedim. Bir kaç elbisem var hiç giymediğim. Çantam. Ayakkabım. Ama içimde kalmadı, param vardı aldım. Çok yokluk gördüm ben. Varlık içinde miydi o yokluk çok zaman geçti bilemedim. Inat mıydı yoksa? Asla giymem o rengi, o dar, şu iç gösteriyor... bilemedim. Çocukluğumun yokluğunu gençliğimin aç gözlülüğü bastırdı. Farkındayım ve bir dur diyorum artık. Olmasa da olur diyorum Yalın'ın bir şarkısındaki gibi... olmasa da olur... farkındaysanız olur.
21.03.20/00:30|fk

Çocukluk arkadaşlarım. Yedi yaşından beri  ... sayamadım. Malum ömür geçiyor. Virüsüydü, kolonyasıydı, neler gördük geçirdik. Çeyrek asır devirdik. Çok kişiydik. Tekrar bir araya gelsek yine çok olurduk. Haddimizi aşmazdık merak etmesin kimse. Kocaman olurduk. Ilk harfleri beraber öğrendik. Ilk kez okuduk. Hep kurduğumuz cümlelerin harfe döküldüğünü beraber gördük. Yerli malı kutladık. Sobanın üstünde patates kızarttık. Patates baskısını öğrendik. Aynı şarkıları her müzik dersinde bizimmişçesine söyledik. Birbirimize lakaplar taktık. Aynı Haydar'la ellerimiz yandı. Ilk orucumuzu beraber tuttuk. Ama hiç birbirimizden kazık yemedik. Birbirimize ihanet etmedik. Çıkarlarımız olmadı birbirimizin üstünde. Her birimiz birbirimizin adını hala gülerek anarız. Elif, Şaziye, Fatih, Ali2, Hasan, Güllü, Halime, İpek, Songül, Refika, Cansel, Döndü, Okan, ibrahim, Turgut, Ramazan... üç noktaya bakmayın siz hepi topu bu kadar kişiydik. Birbirimizin her kusurunu bilen kadim kardeşlik. O yüzden derim ben hep bir insan sınıf arkadaşıysa başka hiçbir şey olamaz. Özel olmaz. Katıdır ama okulun Uzunu, Polat'ı, öyle diyor te o ka!😅
Fk.19.03.20/22:48

Bu aralar soruyorlar niye hep şapka takıyorsun diye... düşündüm de ne çok insanı büyütüp başımda taşımışsam boyun ağrılarımdan anladım yükümün ağırlığını. O gün başımın üstünde yerin varları, başıma tac ederimleri bırakmayı. Başımın üstünde kimseyi taşımamayı, tacı tahtı isteyene vermeyi. Ben başıma bi şapka takıp sizin gelmişinizi geçmişinizi hep beraber size havale ediyorum. Ve o şapka başımdayken tek kıymetli olanın kendi başım olduğunu anlamakta gecikmeyeceğinizi umuyorum. 😅🙆‍♀️🎩

FK.